دل تنگی هر از گاهی

صبح وقت اذان تو تخت دراز کشید بودم 

امروز ۵ شنبه بود با اینکه منع شدم 

ولی به شدت دلم هوای بهشت زهرا کرده بود 

بهش گفتم به تمام مقدسات تنهام نگذاره 

تمام وجودم شد درد دلم می خواست با کسی حرف بزنم ! 

بغض نفس گیر اومده بود سراغم، درست نمی تونستم حرف بزنم !

ولی کی بهتر از اون بود اون وقت صبح چشم انتظار باشه واسه حرفای من؟!

کمی باهش حرف زدم و کمی درد و دل کردم براش، از دل پر دردم گفتم !

گفتم و گفتم آخرش دعوام شد باهش !

خب آخه چرا باید اینجوری میشد ؟! 

یه فاتحه برای پدرم خوندم و چندتا برای اقوام نزدیک که حال بینمون نیستن ،

با اون قهر بودم که خوابم برد 

دلم هوای دل تنگی های گذشته رو کرده بود  

دوباره خوابی که بارها و بارها دید بودم و رو دیدم 

همون خوابی که هر دفعه به یک بهانه باهش عوام میشد و می خوابیدم می دیدم 

همونی که بعد از بیداری احساس می کردم واقعا اون سفر رو رفتم و خودم خجالت می کشیدم 

دوباره سر اذان ظهر باهش آشتی کرده بود چونبا صدای اذان بیدار شدم 

آلان باهش آشتیم و خیلی هم دوستش دارم خیلی زیاد  

دل گرم تر از دیروز و صبحم چون همراهم میاد 

انقدر بهم لطف می کنه و انقدر دوست داشتنش واضح شده که نمی تونم هیچی بهش بگم

یعنی خجالت می کشم که بخوام چیزی ازش بخوام هر وقت چیز خواستم نه نگفت 

بهم داد حالا چه دیر چه زود ولی داد 

واقعا کی بهتر از اون می تونه آرومم کنه؟؟؟؟  

---

پ.ن.۱ دوست دارم برای خودم بنویسم و حرفای دلم رو هر چقدر بی مفهموم باشه بگم  

پ.ن.۲ اینا همش یه اعترافات که شاید هیچ مفهومی نداشته باشه پس توجه زیادی نکنید 

خب زیاد حرف زدم ببخشید